Ook al ligt het nog ver in de toekomst, uiteindelijk wordt circulaire economie een begrip waar we niet meer om heen kunnen in Nederland. Plannen van het kabinet zijn om in 2030 nog maar 50% van de primaire grondstoffen te gebruiken die we nu gebruiken. In 2050 zullen alle primaire grondstoffen circulair gebruikt worden, zo worden ze efficiënt ingezet en vooral hergebruikt, zonder schadelijke emissies naar het milieu. Het kabinet neemt verantwoordelijkheid in deze kwestie, maar kan deze doelen niet behalen zonder de medewerking van de productiebedrijven. Er zal dus iets moeten veranderen, maar is het alleen maar geven of zijn er ook kansen die de circulaire economie met zich mee brengt?

Is ‘good governance’ of ook wel ‘goed bestuur’ in alle bedrijven al zo ingeburgerd dat het tot de nieuwe standaard behoort? Of zijn bedrijven die ‘good governance’ nastreven juist de uitzondering? In een vorig blog gaf ik voorbeelden met betrekking tot voedingsmiddelen en verpakkingsmaterialen. Gebrekkige communicatie op de verpakking of marketing gericht op kinderen kunnen de consument op het verkeerde been zetten. Minister Schippers riep niet voor niets “bedrijven neem je verantwoordelijkheid”. Gelukkig zijn er veel bedrijven die dat ook doen. In dit blog wil ik inzoomen op de rol van software bij ‘good governance’.

Steeds vaker horen we in het nieuws dat niet alle gebruikte ingrediënten staan vermeld op een verpakking, of dat voedselverpakkingen niet aan de eisen voldoen. Ondanks dat producenten zelfs allergie informatie en toevoeging van zoet- en kleurstoffen en conserveringsmiddelen moeten vermelden, zijn producten vaak veel te zoet of te zout. De overheid stelt eisen waaraan voldaan moet worden. Een goede zaak dat er controle plaatsvindt en standaarden gesteld worden. Inmiddels zijn voedingsproducenten tot inkeer gekomen en heeft de ‘gezonde’ consument terrein gewonnen. De Bumba en Dora koekjes worden straks ook door de grote supermarkten in de kiem gesmoord.